Toen ik voor de eerste keer dit verhaal las, was ik zeven jaar oud. Sindsdien bewaar ik het verhaal over Nello, het vriendelijke jongetje, en Patrasche, de oude hond , altijd als een onmisbare schat. "Schilderen", "zingen" en "verhalen schrijven", het verhaal heeft me geleerd dat deze dingen allemaal belangrijk zijn. Ze leveren ons geen geld op maar ze kunnen ons wel gelukkig maken.

Bovendien, ik heb dankzij het verhaal ook geleerd om te dromen. Hoe volwassener je wordt, hoe meer dingen je nodig hebt. Je moet eten, geld verdienen en dergelijke. Maar wij kunnen niet alleen daarmee leven. Er zijn nog veel andere dingen te doen.

"Sommigen winnen, anderen verliezen"
"Sommigen leven lang, anderen sterven vroeg"
"Sommigen zijn rijk, anderen zijn arm"

Elke mens leidt zijn eigen leven. Sommige mensen hebben veel hoop en anderen willen vanwege wanhoop hun leven beëindigen. "De hond van Vlaanderen" vertelt ons dat wij kunnen hopen, ook al brengt het ons niet meteen geld op.

Als wij altijd moeten streven naar succes, hoe moeten dan verliezers reageren? Wat moeten zieke mensen dan doen? (Een paar jaar geleden zijn er in Japan veel mensen gestorven door een grote aardbeving). Om ongelukkige mensen te vertellen dat ze ook hoop kunnen hebben, hebben Nello en Patrasche het grootste ongeluk gekend.

Hun einde is tragisch maar zij waren gelukkig, want zij konden de twee schilderijen van Rubens zien die Nello al lang had willen zien. En dan gingen zij naar de hemel.

Jawel. Daar is er hoop die voor alle mensen gelijk is. Dat is de boodschap van het verhaal.

Zij die dit verhaal nog niet hebben gelezen, zijn misschien niet in staat dit te begrijpen.

Er bestaan namelijk twee versies van "De hond van Vlaanderen". Twee? Ja, de ene is de originele versie geschreven door Ouida (Louisa de la Ramée) zelf, en de andere een verhaal dat door iemand opzettelijk gewijzigd werd. Ik hoop dat zoveel mogelijk mensen kennismaken met de mooie ORIGINELE. Als u deze boodschap hebt gelezen en eens nadenkt waarvoor "De hond van Vlaanderen" staat, ben ik er zeer blij mee. Zie, lees en voel dit verhaal, a.u.b.! In de originele versie gaan de twee helden naar de hemel. Ja, naar de hemel! U vraagt zich misschien af :"Waarom?" U identificeert zich misschien met Nello en Patrasche en wordt dan triest of boos om het lot van de helden, of nog u moet er stil over nadenken. Maar dat is dan het gevolg van uw sympathie voor Nello en Patrasche.

Ik had het geluk dat ik de schilderijen van Rubens die Nello wilde zien, zelf heb kunnen aanschouwen in Antwerpen dankzij veel aardige mensen. Ik had eerst verwacht te zullen huilen van grote blijdschap, maar het was niet zo. Ik had integendeel het gevoel dat de schilderijen me vertelden : "Het is nog te vroeg om te huilen, u hebt nog veel dingen te doen." Ik kreeg opnieuw moed.

Ik hoop dat u allemaal die deze boodschap hebt gelezen, ooit de echte "Hond van Vlaanderen" zult ontmoeten. Dit verhaal geeft u ongetwijfeld een waardevolle

schat die u nooit zal vergeten!

24/October/1998 Your Friend Kazuyoshi OSHIMA

BACK